Jan Stawisiński – urodził się 29 czerwca 1960 roku w Sławnie w województwie zachodniopomorskim. W 1978 roku ukończył Zasadniczą Szkołę Telekomunikacyjną w Koszalinie i rozpoczął naukę w tamtejszym Technikum Elektrycznym. Ze względu na trudną sytuację materialną rodziny jako dziewiętnastolatek porzucił naukę aby podjąć pracę. Przeniósł się do Katowic gdzie znalazł zatrudnienie w KWK „Wujek”. Szybko został też członkiem NSZZ „Solidarność”. Na Śląsku wznowił naukę w katowickim Technikum Górniczym dla Dorosłych. Znaczną część zarobionych pieniędzy wysyłał mamie, młodszym siostrom oraz ojcu który w następstwie wypadku był inwalidą.
Janek był młodym mężczyzną z pasją do sportu który planował ukończyć szkołę aby zostać geologiem. W dniu pacyfikacji kopalni miał zaledwie dwadzieścia jeden lat. Mimo, że planował w tym terminie podjąć urlop wypoczynkowy i wrócić do Koszalina, a także pomimo że ciężko przechodził zapalenie oskrzeli zdecydował się wziąć udział w strajku.
Przyczyną śmierci Jana była rana postrzałowa głowy. ZOMOwska kula przebiła obie półkule mózgowe. W szpitalu przeleżał ponad miesiąc. Zmarł 25 stycznia 1982 roku w szpitalu w Katowicach-Ochojcu. Jego ciało zostało przewiezione do Koszalina gdzie odbył się pogrzeb. Dziś w tym mieście znajduje się poświęcony mu pomnik a także ulica jego imienia.
